fbpx
Wydrukuj tę stronę

Historia

Historia:

Dwudziestolecie międzywojenne oraz II wojna światowa – czas budowania i bohaterów

Odrodzona w 1918 r. Polska musiała tworzyć od podstaw morskie szkolnictwo wojskowe. Jego organizacja i rozwój były uzależnione nie tylko od stanu oraz wyposażenia floty i flotylli rzecznych, lecz także od wdrażania programów ich zmian. Organizacja i rozwój sił morskich w kraju już od początku wymagały stałego zwiększania liczby oficerów – specjalistów morskich. Zapotrzebowanie na nich, zwłaszcza na podporuczników, wynikało także z konieczności posiadania własnego narodowego korpusu oficerskiego, który nie byłby naznaczony służbą w wojskach państw zaborczych. Opracowany pod koniec 1919 r. w Departamencie dla Spraw Morskich (DSM) 10-letni program morski, a także zagrożenie ze strony bolszewickiej Rosji, wobec której wschodnich ziem Polski bronić miała m.in. Flotylla Pińska, zadecydowały o zorganizowaniu już wiosną 1920 r. w Toruniu pierwszego Kursu dla Oficerów Flotylli Rzecznej. W Toruniu 20 marca 1921 r. rozpoczęto także szkolenie oficerów na Tymczasowych Kursach Instruktorskich (TKI) dla oficerów Polskiej Marynarki Wojennej (PMW). Zgodnie z planami DSM kursy miały stanowić bazę dla Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej (OSMW).

W miejsce TKI 1 października 1922 r. rozpoczęto tworzenie OSMW z siedzibą w Toruniu. Jej komendantem został kmdr ppor. Adam Mohuczy, dotychczasowy komendant TKI, który tworzył uczelnię również po II wojnie światowej. Nabór do OSMW przeprowadzono latem 1923 r., a promocja pierwszych absolwentów odbyła się 29 października 1925 r. (do 1924 r. kontynuowano w OSMW szkolenie kursantów TKI). Przewidywano, że nauka w OSMW będzie trwała dwa lata, a przyjęci do niej zostaną tylko sierżanci, podchorążowie, absolwenci rzecznych szkół podchorążych lub podoficerowie mający średnie wykształcenie ogólne i 3-letnią służbę w polskiej flocie, w tym 12-miesięczną na okrętach. Wśród pierwszych absolwentów byli Ci, którzy zapisali się w historii PMW, nie z powodu, że byli pierwszymi, ale przede wszystkim dlatego, że aktywnie włączyli się w budowanie morskiego rodzaju Sił Zbrojnych. Do tej grupy można zaliczyć m.in. ppor. mar. Stanisława Mieszkowskiego, ppor. mar. Jerzego Staniewicza, ppor. mar. Jana Grudzińskiego, ppor. mar. Bogusława Krawczyka, ppor. mar. Wojciecha Franckiego, ppor. mar. Władysława Salamona, ppor. mar. Mariana Wojcieszka.

Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej (OSMW) 19 października 1928 r. stała się Szkołą Podchorążych Marynarki Wojennej (SPMW), w nawiązaniu do tradycji szkół wojskowych Królestwa Polskiego w XIX w.

 drz

Foto: Absolwenci Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej, 1929 r. (ze zbiorów MMW)

 

Do 1932 r. w OSMW oraz SPMW korzystano z bezpośredniej pomocy dydaktycznej wykładowców i instruktorów francuskiej marynarki wojennej oraz doświadczeń polskich oficerów studiujących już od 1921 r. we Francji, co w znacznym stopniu wpływało na kształt programów i procesu nauczania. Od połowy lat 30. SPMW miała trzy wydziały: morski, techniczny i administracyjny. Opracowano nowe programy nauczania odpowiadające wymogom niepełnych wyższych studiów zawodowych.

2

Foto: Podchorążowie SPMW przed kościołem garnizonowym w Toruniu, 1934 r.

 

Podjęto też starania o uzyskanie statusu wyższej uczelni zawodowej. Rozwój szkoły i narastające trudności lokalowe sprawiły, że 5 września 1938 r. SPMW została przeniesiona z Torunia do Bydgoszczy.

3

Foto: Prezentacja absolwentów Szkoły Podchorążych MW z promocji 1938 r. na Zamku Królewskim w Warszawie. Od lewej widoczni są kmdr Karol Korytowski-komendant Szkoły, kmdr por. Tadeusz Podjazd Morgenstern-dyrektor nauk, kpt. mar. Wilhelm Kamuda-oficer kursowy, ppor. mar. Kazimierz Sadowski-prymus rocznika, oraz podporucznicy marynarki: Witold Szuster, Jerzy Hedinger, Marian Mokrski, Nikodem Hernes, Jerzy Broniewicz, Jerzy Skowroński, Zbigniew Węglarz, Witold Wojciechowski, Bronisław Szul i Tadeusz Dąbrowski. Nieobecny z powodu choroby był ppor. mar. Stanisław Kince. (zbiory MMW).

 

Zasadniczym zadaniem OSMW i SPMW do 1939 r. było stworzenie – w oparciu o przydatne w warunkach polskich doświadczenia flot państw zaborczych i floty francuskiej – własnego narodowego programu szkolenia oficerów na potrzeby PMW. W okresie międzywojennym OSMW i SPMW wykształciły 255 oficerów, w tym: 220 morskich, 23 korpusu technicznego i 12 administracyjnych. Ukształtowany system szkolenia oficerów był niekwestionowanym dorobkiem Marynarki Wojennej II Rzeczypospolitej. Zasilanie korpusu oficerskiego absolwentami SPMW zmieniło strukturę kadry oficerskiej. Poziom wyszkolenia młodych oficerów był dobry i wyrównany. Udział w wojnie potwierdził ich wysokie walory fachowe, moralne i patriotyczne             

 4

Foto: Kontradmirał Jerzy Świrski wręcza prymusom na ORP Bałtyk szablę honorową

 

W dniu rozpoczęcia działań wojennych ewakuowano SPMW przez Kutno, Warszawę, Dęblin, Brześć nad Bugiem do Pińska, a następnie do wsi Horodyszcze Polskie. W wyniku działań wojennych 12 września 1939 r. Kierownictwo Marynarki Wojennej zdecydowało o rozwiązaniu SPMW. Podchorążych przydzielono do 2. Batalionu Morskiego. Po napaści sowieckiej na Polskę 17 września 1939 r. batalion przemaszerował do Włodawy, gdzie marynarzy zorganizowano w trzy kompanie piechoty i pluton ckm oraz włączono w skład 182. Rezerwowego Pułku Piechoty Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. Od 2 do 5 października 1939 r., podczas ostatniej bitwy polskiego września, podchorążowie wykazali się dużą odwagą i walecznością. Po klęsce wielu z nich, unikając niemieckiej niewoli, przedostało się na Zachód. Tam walczyli na okrętach PMW. Ci, którzy zostali w kraju, przyłączyli się do ruchu oporu, kilku zginęło w obozach koncentracyjnych i w Katyniu.

Podstawą podjęcia prac związanych z organizacją morskiego szkolnictwa wojskowego na emigracji były postanowienia umowy polsko-brytyjskiej z 18 listopada 1939 r., dotyczącej utworzenia w Wielkiej Brytanii Oddziału PMW. Zgodnie z zarządzeniem szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej (KMW) kontradm. Jerzego Świrskiego 23 listopada 1939 r. utworzono na ORP „Gdynia” (dawniej s/s „Kościuszko”), zakotwiczonym w porcie Plymouth, SPMW i wyznaczono na komendanta kmdr. por. Ludwika Ziembickiego.

5

Foto: Wiceadmirał Jerzy Świrski w rozmowie z kandydatami na oficerów SPMW 1940 r. Obok wiceadmirała Świrskiego stoi kmdr por. Ludwik Ziembicki, za nim por. mar. Andrzej Jaraczewski.(zbiory IPMS).

 

Wizytę na ORP „Gdynia” 8 grudnia 1939 r. złożył król Jerzy VI. W tym samym miesiącu SPMW odwiedził kontradm. Jerzy Świrski, w lutym – pierwszy lord Admiralicji Winston Churchill, w maju – księżna Kentu, a we wrześniu – prezydent RP Władysław Raczkiewicz. Wizyty te niewątpliwie były bardzo ważnymi wydarzeniami w dziejach SPMW w Wielkiej Brytanii i dowodem zainteresowania przygotowaniem wykwalifikowanych kadr dla PMW. W drugą rocznicę przystąpienia Wielkiej Brytanii do wojny (3 września 1941 r.) we wspomnianym ośrodku odbyła się pierwsza wojenna promocja absolwentów SPMW.

6

Foto: W drugą rocznicę przystąpienia Wielkiej Brytanii do wojny, 3 września 1941 r. w Polish Naval Barracks w Devenport odbyła się pierwsza wojenna promocja absolwentów Szkoły Podchorążych MW. Nowo nominowanych podporuczników zaszczycił swoją wizytą były dowódca Home Fleet, Admiral of the Fleet sir Charles Forbes. Od lewej widoczni są: wiceadmirał Jerzy Świrski, kmdr por. Włodzimierz Kodrębski, komendant SPMW.(zbiory IPMS)

 

Z początkiem 1942 r. szkołę podporządkowano Komendzie Morskiej „Południe” w Plymouth, rozpoczęto też kurs przygotowawczy dla kandydatów na Wydział Techniczny SPMW. Rok później, z powodu dużych braków kadry oficerskiej, naczelny wódz gen. broni Kazimierz Sosnkowski zniósł podział na oficerów służby stałej i rezerwy (utrzymano go tylko do celów ewidencyjnych) oraz ogłosił warunki mianowania na pierwszy stopień oficerski. Na tej podstawie szef KMW 17 września 1943 r. powołał Szkołę Podchorążych Rezerwy Marynarki Wojennej (SPRMW). Wszystkie funkcje dydaktyczne i administracyjne wypełniała dotychczas istniejąca SPMW, przeniesiona 1 września 1943 r. do Obozu Szkolnego MW w Bickleigh (Devonshire). Zimą 1944 r. ponownie przeniesiono szkołę z Bickleigh do nowo utworzonego Obozu Szkolnego Marynarki Wojennej na ORP „Bałtyk” w Okehampton. Po przybyciu na miejsce postoju kontynuowano proces szkolenia. Zmodyfikowany program dla podchorążych rezerwy Wydziału Morskiego SPRMW na rok 1945/1946 obejmował: sześciotygodniowe szkolenie podstawowe, trzymiesięczny okres wstępny i dziewięciomiesięczne szkolenie teoretyczne oraz trzymiesięczną praktykę morską (łącznie 16,5 miesiąca).

Po zakończeniu działań wojennych SPRMW nie przerwała szkolenia. Dopiero wskutek rozwiązania PMW w Wielkiej Brytanii 1 grudnia 1946 r. SPMW i SPRMW zakończyły swoją działalność. W przedstawionym okresie promowano na stopień oficerski łącznie 192 marynarzy, w tym w korpusie morskim: 51 oficerów służby stałej i 48 rezerwy; w korpusie morskim i technicznym (odpowiednio) 14 i 10; w korpusie oficerów służb (grupa techniczna) 13; w grupie komisarzy 20; w grupie administracji 36. W tak trudnych warunkach, jakie stworzyła wojna, SPMW i SPRMW zapewniały ciągłość w uzupełnianiu młodych kadr dowódczych dla PMW działającej z baz brytyjskich.

Niestety, wielu z podchorążych i absolwentów szkół oficerskich MW okresu międzywojennego i czasu wojny nie doczekało Wolnej Polski, o którą walczyli. Spośród podchorążych SPMW 27 poległo w latach 1939–1945, a wśród absolwentów SPMW 62 poległo lub zostało zamordowanych w latach 1939–1956. Ponadto 45 absolwentów szkół oficerskich MW zostało kawalerami Orderu Virtuti Militari.

 

Po II wojnie światowej - odbudowa w totalitarnym państwie

Po II wojnie światowej po raz kolejny odrodziło się w Polsce morskie szkolnictwo wojskowe, naznaczone jednak zupełnie nowymi warunkami politycznymi narzuconej komunistycznej władzy i sowieckiej dominacji. Początkowo w odbudowie PMW w pełni starano się nawiązać do tradycji okresu międzywojennego. Kontynuację mieli zapewnić przedwojenni oficerowie powracający z obozów jenieckich lub Zachodu. Wkrótce jednak oficerów tych aresztowano, torturowano i pod fałszywymi zarzutami skazywano na długoletnie więzienia lub karę śmierci. Już 24 lipca 1945 r. ponownie kmdr ppor. Adam Mohuczy (w 1949 r. był aresztowany, torturowany przez Informację Wojskową, skazany pod fałszywym zarzutem, zmarł w więzieniu w 1953 r.) otrzymał zadanie opracowania koncepcji funkcjonowania i programów nauczania dla projektowanej OSMW. Nabór do niej na trzyletnie szkolenie przeprowadzono od 5 do 9 lipca 1946 r. głównie wśród oficerów i podoficerów zawodowych jednostek Wojska Polskiego, w tym również MW. Większość przyjętych do szkoły słuchaczy miała wykształcenie ogólne na poziomie szkoły podstawowej lub tzw. małe matury (cztery klasy gimnazjum). Pierwsze roczniki podchorążych były jednocześnie najbardziej upolitycznione i najsłabiej przygotowane do studiów. 7

Foto: Pierwsza siedziba OSMW po wojnie

 

W roku szkolnym 1947/1948 w OSMW wydłużono czas nauczania z trzech do czterech lat. Odtąd pierwszy rok szkolenia przeznaczano na uzupełnienie ogólnego poziomu wykształcenia podchorążych w zakresie szkoły średniej ogólnokształcącej oraz przygotowanie do podjęcia, po ukończeniu OSMW, studiów w akademiach morskich Związku Sowieckiego. Pozostałe trzy lata poświęcano na szkolenie specjalistyczne.

8

Foto: Koszary Kadry Marynarki Wojennej w 1926 r., późniejsza siedziba Uczelni.

 

 Przybycie 1 listopada 1949 r. do OSMW oficerów sowieckich wpłynęło na rozpoczęcie kolejnych zmian organizacyjnych, w wyniku których proces dydaktyczny, struktura szkoły, a także umundurowanie podchorążych oparto na wzorach tego rodzaju szkół istniejących w ZSRR. W latach 1949–1950 określone komórki organizacyjne, szkoły, podporządkowane wydziałom lub bezpośrednio zastępcom komendanta OSMW, tworzyły tzw. cykle (przez łączenie pokrewnych przedmiotów). Od początku powstania OSMW, tzn. od 1946 r., wraz z rozbudową bazy szkoleniowej, zdobywaniem doświadczeń i osiąganiem odpowiedniego poziomu nauczania, szkołę angażowano w tworzenie nowych specjalizacji dla kadry zawodowej przez organizowanie kursów uzupełniających z zakresu wyszkolenia morskiego na poziomie szkoły oficerskiej dla podoficerów mianowanych do stopni oficerskich oraz kursów dokształcających dla oficerów – absolwentów szkoły, a także szkolenia oficerów rezerwy.

Już od 1948 r. czyniono starania o utworzenie Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej (WSMW), zakładając, że uczelnia ta będzie stopniowo przekształcać się w uczelnię wyższą na prawach akademii, która przejmie na siebie obowiązek przygotowywania wyższej kadry dowódczej dla PMW. W związku z tym 11 czerwca 1955 r. przystąpiono do przeorganizowania OSMW w WSMW. Proces ten dokonywał się etapami w latach 1955–1959. W tym okresie funkcjonowały właściwie dwie szkoły morskie: OSMW i WSMW. Początkowo w WSMW kształcono podchorążych na czterech fakultetach: nawigacyjnym, łączności, broni morskich i technicznym. Były to jednolite 4-letnie studia zawodowe pierwszego stopnia. W grudniu 1955 r. na fakultecie technicznym WSMW wprowadzono 4,5-roczne jednolite studia magisterskie. Uczelnia 7 października 1956 r. otrzymała imię Bohaterów Westerplatte. W 1957 r. w WSMW fakultety zastąpiono dwoma wydziałami: pokładowym i technicznym. Pierwsze egzaminy dyplomowe dla słuchaczy Wydziału Pokładowego WSMW odbyły się w 1959 r., a do pierwszych egzaminów magisterskich na Wydziale Technicznym przystąpiono w 1961 r. W 1960 r. na obu wydziałach utworzono etatowe komendy, którym podporządkowano pododdziały podchorążych. Odtąd całością nauczania zajmował się Oddział Szkolenia, natomiast Wydział Naukowo-Badawczy organizował i zabezpieczał działalność uczelni oraz kierował nią w obszarze badań naukowych.

Akademia Marynarki Wojennej

W 1981 r. Wydział Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego (WNiUO) uzyskał uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora nauk technicznych w dyscyplinie geodezja i kartografia, a także w specjalności nawigacja morska. Ponadto od 1987 r. Wydział Mechaniczno-Elektryczny (WME) może nadawać stopień doktora nauk technicznych w specjalności budowa i eksploatacja maszyn. W 65. rocznicę utworzenia OSMW, 1 października 1987 r., WSMW przemianowano na Akademię Marynarki Wojennej (AMW). W ten sposób szkoła stała się akademią, której przywileje miała już od 1955 r. Współcześnie AMW oprócz kandydatów na żołnierzy zawodowych (podchorążych) kształci również oficerów i studentów cywilnych na czterech wydziałach:
• Wydziale Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego (WNiUO),
• Wydziale Mechaniczno-Elektrycznym (WME),
• Wydziale Dowodzenia i Operacji Morskich (WDiOM),
• Wydziale Nauk Humanistycznych i Społecznych (WNHiS).


Obecnie w uczelni zatrudnionych jest 16 profesorów, 43 doktorów habilitowanych i 81 doktorów. Główne święto Akademii przypada na dzień 1 października. Szczególnym wydarzeniem w dziejach PMW i AMW był rejs nawigacyjno-szkoleniowy dookoła świata na ORP „Iskra” pod dowództwem kmdr. por. Czesława Dyrcza. Połączono go z udziałem w Sail Indonesia ‘95 (18 kwietnia 1995 r. – 10 lutego 1996 r.). Podczas rejsu podchorążowie zapoznali się z warunkami hydrometeorologicznymi Oceanu Atlantyckiego, Oceanu Indyjskiego i Oceanu Spokojnego, odwiedzili 19 portów świata oraz opłynęli przylądek Horn. Długość przebytej trasy wyniosła prawie 37 000 mil morskich. W murach oksywskiej uczelni 1 października 1996 r. po raz pierwszy w historii polskiego szkolnictwa wojskowego naukę podjęły osoby cywilne. Niewątpliwie otwarcie gdyńskiej Alma Mater na studia cywilne sprawiło, że Akademia weszła w etap dynamicznego rozwoju. W czerwcu 1999 r. do egzaminów wstępnych na studia wojskowe dopuszczono po raz pierwszy kobiety.

W 2017 r. AMW świętowała jubileusz 95-lecia polskiego morskiego szkolnictwa wojskowego. Przez całe niemal stulecie jej społeczność tworzyli wybitni specjaliści, naukowcy, nauczyciele i wychowawcy. Dziś Akademia jest państwową uczelnią wyższą otwartą na potrzeby edukacyjne całego Pomorza. W ostatnich latach średnio w ciągu roku akademickiego w uczelni kształciło oraz szkoliło się do 8000 studentów, kursantów i oficerów. Rekordowo naukę rozpoczynało nawet 1500 nowych studentów, a na I i II stopniu studiów kształciło się prawie 4000 osób. W murach AMW studenci i kursanci zdobywają nie tylko wiedzę, lecz także umiejętności praktyczne, uczelnia jest bowiem wyposażona w dużą liczbę symulatorów i laboratoriów. Do dyspozycji studentów są m.in. symulatory GMDSS, nawigacji, siłowni okrętowych, broni podwodnej i artylerii. Najnowocześniejszym i jednocześnie ciągle rozbudowywanym jest symulator mostka nawigacyjnego. Bazę dydaktyczną doskonale uzupełniają nowoczesne multimedialne sale wykładowe, hala sportowa i najnowocześniejsza na Pomorzu biblioteka. Latem 2019 r. zakończona zostanie budowa krytej pływalni z ośmiotorowym basenem pływackim oraz z nurkowym basenem szkoleniowym o głębokości pięciu metrów, jedynym w województwie pomorskim zapewniającym uprawnienia do szkolenia nurków oraz szkolenia w zakresie indywidualnych technik ratunkowych.

Obecnie studenci wojskowi kształcą się na pięciu kierunkach: nawigacji, mechanice i budowie maszyn, mechatronice, informatyce oraz systemach informacyjnych w bezpieczeństwie. Studenci cywilni mają z kolei do wyboru trzynaście kierunków: nawigację, informatykę, mechanikę i budowę maszyn, automatykę i robotykę, mechatronikę, bezpieczeństwo narodowe, bezpieczeństwo wewnętrzne, bezpieczeństwo morskie państwa, systemy informacyjne w bezpieczeństwie, technologie kosmiczne i satelitarne, stosunki międzynarodowe, wojsko w systemie służb publicznych oraz pedagogikę. 

Ponadto oferta dydaktyczna uczelni obejmuje kilkadziesiąt studiów podyplomowych (z reguły dwusemestralnych), w których tematyce i organizacji w pełni uwzględniono aktualne zapotrzebowanie oraz warunki rynkowe. Prowadzone są wojskowe studia podyplomowe, takie jak: taktyka marynarki wojennej (WDiOM), morska sztuka operacyjna (WDiOM), oraz cywilne studia podyplomowe, w tym m.in.: zarządzanie kryzysowe (WDiOM), zarządzanie logistyką (WDiOM), nawigacja satelitarna (WNiUO), hydrografia morska (WNiUO), ochrona danych osobowych i informacji niejawnych w stosunkach międzynarodowych (WNHiS), przygotowanie pedagogiczne (WNHiS), edukacja dla bezpieczeństwa (WNHiS), dyplomacja (WNHiS), bezpieczeństwo imprez masowych (WNHiS), działalność organizacji pozarządowych w UE (WNHiS) czy gerontologia (WNHiS).

Wydział Dowodzenia i Operacji Morskich (WDiOM) ma uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora i doktora habilitowanego w zakresie nauk o bezpieczeństwie, a także w ramach swoich uprawnień prowadzi czteroletnie studia doktoranckie. Ponadto WME nadaje stopień naukowy doktora w zakresie nauk technicznych budowa i eksploatacja maszyn, a WNiUO – nauk technicznych geodezja i kartografia. 

Wreszcie Centrum Doskonalenia Kursowego w strukturze WDiOM (kursy zamawiane MON) i pozawydziałowe jednostki, takie jak Ośrodek Szkoleniowy AMW (kursy zgodnie z konwencją STCW/IMO) oraz Studium Języków Obcych (kursy językowe), zapewniają kursy od jednodniowych aż do semestralnych, np. radarowe, ARPA, hydrograficzne klasy A i B, systemu nawigacji satelitarnej GPS, systemu bezpieczeństwa morskiego GMDSS, ochrony przeciwpożarowej, indywidualnych technik ratunkowych, medyczne i językowe.

Uczelnia konsekwentnie kultywuje swoje bogate tradycje wojskowe, naukowe i patriotyczne, którym przyświecają wartości zawarte w inskrypcji „AMOR PATRIAE SUPREMA LEX" górującej nad głównym placem oraz wyrażone w preambule statutu „MORZE, OJCZYZNA, OBOWIĄZEK”.

opracowano m.in. na podstawie: J. Będźmirowski, 95 lat kuźni oficerów Polskiej Marynarki Wojennej (1922-2017), BIULETYN HISTORYCZNY MUZEUM MW NR 32/2017

 

Kalendarium historii Polski:

 

⇒Kalendarium historii Polski⇐

 

Doktorzy honoris causa:

 Doktorzy honoris causa

"W uznaniu wybitnych zasług w rozwijaniu nauki i umacnianiu obronności kraju"

Tymi słowami środowisko akademickie naszej uczelni wyraża najgłębszy szacunek ludziom nauki, którzy swoimi dokonaniami budują jej autorytet oraz wzmacniają potencjał obronny Marynarki Wojennej RP, nadając im godność doktora honoris causa. Zaszczytu tego dostąpili:

 
kobylinski

prof. dr hab. inż. Lech KOBYLIŃSKI

Godność doktora honoris causa otrzymał w 1990 roku za: wybitne zasługi
i osiągnięcia w kształceniu kadr naukowych oraz rozwoju
budownictwa okrętowego, w tym również specjalnego.
 
 
 
 
 
 
 
 
 

mazurkiewiczprof. dr hab. inż. Bolesław MAZURKIEWICZ

Godność doktora honoris causa otrzymał w 1997 roku za:
wybitne zasługi w rozwoju nauki, kadr i gospodarki morskiej,
za wiedzę i rozwiązania z zakresu budownictwa morskiego,
m.in. w zastosowaniach militarnych.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
wojnowski

prof. dr hab. inż. Władysław WOJNOWSKI

Godność doktora honoris causa otrzymał w 2000 roku za:
wybitne zasługi i osiągnięcia w teorii
i praktyce siłowni oraz konstrukcji napędów okrętowych, za wieloletnią
działalność naukowo-dydaktyczną,
kształtującą obecny wizerunek i prestiż
uczelni.
 
 
 
 
 
 
 
 

urbanskiprof. dr Józef URBAŃSKI

Godność doktora honoris causa otrzymał w 2000 roku za:
stworzenie fundamentów współczesnej polskiej szkoły nawigacji
oraz wybitne zasługi w kształceniu kadr morskich RP.

 
 
 
 
 
 
 
 
pietraszkiewicz
kontradmirał w st. spocz. Hieronim Henryk PIETRASZKIEWICZ
Godność doktora honoris causa otrzymał w 2001 roku za:
wniesienie trwałego i widocznego wkładu
w rozwój Marynarki Wojennej RP
i morskiego szkolnictwa wojskowego.
 
 
 
 
 doerfferprof. zw. dr inż. Jerzy Wojciech DOERFFER
Godność doktora honoris causa otrzymał w 2002
roku za: wybitne zasługi w rozwijaniu nauki
i umacnianiu obronności kraju.
 
 
 
 
 
 
 
pastusiakprof. dr hab. Longin Hieronim PASTUSIAK
Godność doktora honoris causa otrzymał w 2003
roku za: wybitne zasługi w budowie autorytetu
Polski morskiej.
 
 
 
 
 
 
 
dudaprof. dr Daniel DUDA, kapitan żeglugi wielkiej
Godność doktora honoris causa otrzymał w 2015
roku: w uznaniu wybitnych zasług w rozwijaniu nauki
i umacnianiu obronności kraju
 
 
 
 
 
 
walczakprof. dr Aleksander WALCZAK, kapitan żeglugi wielkiej
Godność doktora honoris causa otrzymał w 2015
roku: w uznaniu wybitnych zasług w rozwijaniu nauki
i umacnianiu obronności kraju
 
 
 

 

 
 
 

Poczet Komendantów:

W ponad 90-letniej historii Akademii Marynarki Wojennej i jej poprzedniczek Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej oraz Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej uczelnią dowodziło 31 komendantów, gdzie warto zaznaczyć, iż nazwa stanowiska również ulegała zmianie. Poniżej przedstawiamy poczet naszych dowódców od początku powstania uczelni aż do dnia dzisiejszego.

POCZET KOMENDANTÓW

 
 
Komandor podporucznik Adam Mohuczy
Komendant Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej 
01.10.1922 – 06.10.1924
 
 
 
 
 
 
Komandor Witold Panasewicz
Komendant Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej
06.10.1924 – 15.10.1925
 
 
 
 
 
 
Komendant Oficerskiej SzkołyMarynarki Wojennej
15.10.1925 – 10.11.1926
 
 
 
 
 
 
Komandor porucznik Stefan Frankowski
Komendant Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej
23.11.1926 – 18.10.1928
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
19.10.1928 - 23.05.1929
 
 
 
 
Komandor porucznik Karol Korytowski
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
23.05.1929 – 08.04.1933
 
 
 
 
 
 
06 komandor PodjazdMorgenstern 1Komandor Tadeusz Podjazd–Morgenstern
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
08.04.1933 – 23.07.1937
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
18.07.1939 – 12.09.1939
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
07.09.1945 – 01.12.1946
 
 
Komandor Tradeusz Stoklasa
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
23.10.1937 – 18.07.1939
 
 
 
 
 
 
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
19.12.1939 – 18.01.1940
 
 
 
 
 
 
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
19.01.1940 – 18.09.1940
 
 
 
 
 
 
Komandor porucznik Włodzimierz Kodrębski
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
19.09.1940 – 05.11.1941
 
 
 
 
 
 
Komandor podporucznik Mirosław Kownacki (pierwszy z lewej)
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej
06.11.1941 – 20.03.1942
 
 
 
 
 
 
Komandor porucznik Zbigniew Wojewódzki
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w okresie
20.03.1942 – 18.09.1943
 
 
 
 
 
 
Komandor Wojciech Francki
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w okresie
18.09.1943 – 05.09.1945
 
 
 
 
 
 
Komandor Stanisław Mieszkowski
Komendant Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w okresie
01.04.1946 – 30.11.1946
Komendant Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
01.12.1946 - 05.03.1947
 
 
 
 
Komandor Adam Rychel
Komendant Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
06.03.1947 – 04.06.1948
 
 
 
 
 
 
Komandor Robert Satanowski
Komendant Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
04.06.1948 – 07.10.1949
 
 
 
 
 
 
 
W latach 1948 – 1956 do służby w Wojsku Polskim oddelegowywano oficerów sowieckich. Przybycie ich podyktowane było postępującą stalinizacją kraju. Dwóm z nich: komandorowi Wiktorowi Rukiewiczowi i komandorowi Mikołajowi Rożkowowi kolejno powierzono stanowisko Komendanta Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej.
 
Komandor Wiktor Rukiewicz
Komendant Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
07.10.1949 – 05.11.1951
 
 
 
 
 
 
Komandor Mikołaj Rożkow
Komendant Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
24.12.1951 – 13.06.1954
 
 
 
 
 
 
Powrót pod polską komendę
 
 
Komandor Stanisław Leszczyński
Komendant Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
13.09.1954 – 10.06.1955
Komendant Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
11.06.1955 - 18.10.1958
 
 
 
 
Komandor Kazimierz Podrucki
Komendant Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
29.01.1959 – 21.01.1966
 
 
 
 
 
 
Kontradmirał Gereon Grzenia – Romanowski
Komendant Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
21.01.1966 – 20.02.1969
 
 
 
 
 
 
Kontradmirał Hieronim Henryk Pietraszkiewicz
Komendant Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
14.03.1969 – 19.11.1969
 
 
 
 
 
 
Komandor Edward Łączny
Komendant Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
20.11.1969- 27.02.1971
 
 
 
 
 
 
Kontradmirał Witold Gliński
Komendant Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
27.02.1971 – 18.10.1983
 
 
 
 
 
 
Komandor Jerzy Apanowicz
Komendant Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w okresie
02.03.1984 – 30.09.1987
Komendant Akademii Marynarki Wojennej w okresie
01.10.1987 - 10.11.1988
 
 
 
 
Kontradmirał Kazimierz Bossy
Komendant Akademii Marynarki Wojennej w okresie
10.11.1988 – 13.03.1993
 
 
 
 
 
 
Kontradmirał Henryk Matuszczyk
Komendant Akademii Marynarki Wojennej w okresie
13.03.1993 – 3.10.1994
 
 
 
 
 
 
Kontradmirał Antoni Franciszek Komorowski
Komendant Akademii Marynarki Wojennej w okresie
03.10.1994 – 30.09.2003
Komendant-Rektor Akademii Marynarki Wojennej w okresie
01.10.2003 – 18.11.2003
 
 
 
 
Kontradmirał Zygmund Kitowski
Komendant-Rektor Akademii Marynarki Wojennej w okresie
18.11.2003 – 26.04.2007
 
 
 
 
 
 
Kontradmirał Czesław Dyrcz
Komendant –Rektor Akademii Marynarki Wojennej w okresie
26.04.2007 - 31.12.2008
Rektor-Komendant Akademii Marynarki Wojennej od 01.01.2009 - 22.01.2015
 
 
 
 
 
Kontradmirał Tomasz Szubrycht
Rektor-Komendant Akademii Marynarki Wojennej od 23.01.2015